Soms kunnen we als ondernemers onszelf behoorlijk in de weg zitten wanneer het gaat om het vragen van meer of minder in ons bedrijf.
Enerzijds zijn we bescheiden types, hebben we al genoeg aan een beetje en verlangen we niet per se naar gouden bergen. Het leven is goed zoals het is. Ik herken dit. Ook ik heb lange tijd op deze manier geleefd: niet durven vragen om meer, geen geld durven vragen, meer geven dan ontvangen, en mijn dienstbare missie niet willen omzetten in een echt bedrijf. Totdat ik op een gegeven moment besefte dat ik daarmee eigenlijk het leven dat ik diep van binnen verlangde – “het vervulde leven” – aan het tegenhouden was. Ik bleef maar tegen mezelf zeggen: “Nee, het is goed genoeg zo, ik hoef niet meer.” Dit zag ik terug in mijn leven, in mijn relaties – vooral in de liefde (bijvoorbeeld met een man die zich niet wilde committeren) – en in mijn bedrijf. Ik gaf altijd meer dan ik kreeg, omdat ik dacht dat het zo hoorde.
Soms schieten we echter door naar de andere kant: de kant van steeds meer, groter, voller en rijker. De kant van ongelimiteerde mogelijkheden, dieper gaan en blijven groeien. Ook dit herken ik. Voor een korte periode was deze energie heerlijk om in te bewegen, maar mijn lichaam had er moeite mee. Ik ging sneller dan het licht, had geen overzicht, droomde erop los en mijn hele lichaam werd gevuld met processen en energie. Ik werd steeds groter en voller, maar tegelijkertijd voelde die volle plek allesbehalve vervuld en gevoed. Het was een eindeloze race naar steeds meer, meer en meer.
Inmiddels ben ik op een punt in mijn leven waar ik regelmatig de balans opmaak tussen meer en minder. Waar verlang ik naar meer? Waar wil ik minder van? En ik geef mezelf de toestemming om dat meer en minder te mogen creëren.
Dit is een moedig pad, dat weet ik. Want soms betekent meer van het ene ook afscheid nemen van het andere. En soms betekent minder van het ene juist winst. Soms is winnen eerst verliezen.
Vandaag wil ik jou vragen om de balans op te maken tussen meer en minder.