Soms kunnen we als ondernemers onszelf nog wel eens in de weg zitten als het gaat over meer of minder vragen in ons bedrijf.
Enerzijds zijn we nederige types, hebben aan een beetje al genoeg en verlangen niet persé naar gouden bergen. Het leven is goed zoals het is. Ik herken dit. Ik heb ook lang zo geleerd. Niet teveel of meer durven vragen, geen geld durven vragen, meer geven dan ontvangen, geen bedrijf willen maken van mijn dienstbare missie. Tot op een zeker moment ik erachter kwam dat ik dat wat ik ten diepste werkelijk wilde “het vervulde leven” aan het tegenhouden was door contant maar tegen mezelf te zeggen “nee het is goed genoeg zo, ik hoef niet meer”. Dit zag ik terug in mijn leven, in mijn relaties, vooral ook de liefde (een man die niet kon committeren bijvoorbeeld) in mijn bedrijf. Ik gaf eigenlijk altijd meer dan dat ik kreeg omdat ik dacht dat dat zo hoorde.
En soms schieten we dan weer naar de andere kant. De kant van steeds meer en groter en voller en rijker. De kant van ongelimiteerde mogelijkheden en steeds dieper en groter gaan. Ik herken deze zelf ook. Het was voor een korte periode een hele fijne energie om in te bewegen, maar mijn lijf vond het lastig. Ik ging sneller dan het licht, had geen overzicht, droomde erop los en mijn hele lichaam vulde zich met processen en energie. Ik werd steeds groter en voller :P… en tegelijkertijd voelde die volle plek allesbehalve gevuld en gevoed aan. Het was een eindeloze race van steeds meer en meer en meer.
Inmiddels ben ik op een punt in mijn leven dat ik regelmatig de balans opmaak ik mijn leven tussen meer en minder. Waarvan verlang ik meer en waarvan minder? En dan geef ik mezelf de toestemming om dat meer en minder te mogen creëren.
Dit is een moedig pad, ik weet het. Want soms betekent meer van het ene ook afscheid nemen van het andere. En soms betekent minder van het ene afscheid nemen. Soms is winnen eerst verliezen.
Vandaag ga ik jou vragen de balans op de maken tussen meer en minder.